Με τον όρο τεχνητή διευθέτηση νοείται μια αμιγώς επίπλαστη πράξη, δηλαδή μια «εικονική» ενέργεια, άλλως μια πράξη στερούμενη οικονομικής και εμπορικής ουσίας.
Η ένταξη της έννοιας της Τεχνητής Διευθέτησης στο άρθρο 38 του Ν. 4987/2022 (Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας – ΚΦΔ) είχε ως αποτέλεσμα να εισαχθεί στο φορολογικό δίκαιο γενική διάταξη (ρήτρα) κατά της φοροαποφυγής η οποία βρίσκει εφαρμογή κατά τη διαδικασία των φορολογικών ελέγχων.
Ουσιαστικά πρόκειται για προσπάθεια ένταξης της φοροαποφυγής (αποδεκτή εκμετάλλευση ενός ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος ή διάταξης) στην έννοια της φοροδιαφυγής (παραβίαση φορολογικών διατάξεων) και την κοινή αντιμετώπιση των δυο.
Ευρωπαϊκό Δίκαιο & Ενσωμάτωση
Το θέμα απασχόλησε την Ε.Ε. και ο προβληματισμός αποτυπώθηκε αρχικά στην Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της 10ης Δεκεμβρίου 2007 με τίτλο «Η εφαρμογή κανόνων κατά των καταχρήσεων στον τομέα της άμεσης φορολογίας – εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όσον αφορά τρίτες χώρες»
Εν συνεχεία, ακολούθησε η Σύσταση της επιτροπής της 6ης Δεκεμβρίου 2012 “Σχετικά με τον επιθετικό φορολογικό σχεδιασμό” (2012/772/ΕΕ).
Τα παραπάνω κατέληξαν στην Οδηγία 2016/1164 του Συμβουλίου, της 12ης Ιουλίου 2016 “για τη θέσπιση κανόνων κατά πρακτικών φοροαποφυγής που έχουν άμεση επίπτωση στη λειτουργία της εσωτερικής αγορά”.
Τα ανωτέρω ενσωματώθηκαν στην ελληνική έννομη τάξη ως εξής:
Αρχικά, με την εισαγωγή του ΚΦΔ (ν.4174/2013) εισήχθησαν οι σχετικές προβλέψεις οι οποίες τροποποιήθηκαν επουσιωδώς (λεκτικά) με τον ν. 4223/2013.
Εν συνεχεία, με τον ν. 4607/2019 τροποποιήθηκε το άρθρο 38 του ΚΦΔ, προκειμένου να εναρμονιστεί με το άρθρο 6 της Οδηγίας και έχει εφαρμογή για τα εισοδήματα που αποκτώνται και τις δαπάνες που πραγματοποιούνται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από την 1.1.2019 και μετά, σύμφωνα με το άρθρο 14 αυτού.
Με τις νέες διατάξεις διατηρείται η συστηματική ένταξη της διάταξης του άρθρου 38 στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, προς τον σκοπό της γενικής εφαρμογής της σε όλους τους φόρους που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κ.Φ.Δ.
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, οι γενικοί κανόνες απαγόρευσης των καταχρήσεων (“ΓΚΑΚ”) περιλαμβάνονται στα φορολογικά συστήματα για την αντιμετώπιση των καταχρηστικών φορολογικών πρακτικών που δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί με ειδικά στοχευμένες διατάξεις.
Ως εκ τούτου, η λειτουργία των ΓΚΑΚ, έχει σκοπό να συμπληρώνει κενά, γεγονός που δεν θα πρέπει να θίγει την εφαρμογή ειδικών κανόνων κατά των καταχρήσεων (π.χ. διατάξεις περί ελεγχόμενων αλλοδαπών εταιρειών, αντικαταχρηστικός κανόνας της Οδηγίας Μητρικών – Θυγατρικών, ειδικός αντικαταχρηστικός κανόνας του άρθρου 56 του ν.4172/2013 για την αντιμετώπιση της φοροαποφυγής στον τομέα των εταιρικών αναδιαρθρώσεων, κλπ).
Τέλος, με τον ν. 4987/2022 το περιεχόμενο του άρθρου 38 παρέμεινε και σήμερα έχει ως εξής:
Γενικός Κανόνας Απαγόρευσης Καταχρήσεων
- Κατά τον προσδιορισμό του φόρου, η Φορολογική Διοίκηση δεν λαμβάνει υπόψη τυχόν διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων οι οποίες, έχοντας συσταθεί με κύριο σκοπό ή με έναν από τους κύριους σκοπούς την απόκτηση φορολογικού πλεονεκτήματος που ματαιώνει το αντικείμενο ή τον σκοπό των εφαρμοστέων φορολογικών διατάξεων, δεν είναι γνήσιες, συνεκτιμώμενων όλων των σχετικών στοιχείων και περιστάσεων.
- Για τους σκοπούς της παρ. 1, ως «διευθέτηση» νοείται κάθε συναλλαγή, δράση, πράξη, συμφωνία, επιχορήγηση, συνεννόηση, υπόσχεση, δέσμευση ή γεγονός. Μια διευθέτηση μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα από ένα στάδια ή μέρη.
- Για τους σκοπούς της παρ. 1, η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων είναι μη γνήσια στον βαθμό που δεν τίθεται σε εφαρμογή για βάσιμους εμπορικούς λόγους που απηχούν την οικονομική πραγματικότητα. Για τον καθορισμό του γνήσιου ή μη χαρακτήρα μιας διευθέτησης ή σειράς διευθετήσεων, η Φορολογική Διοίκηση εξετάζει αν αυτές αφορούν μία ή περισσότερες από τις εξής, ενδεικτικώς απαριθμούμενες, καταστάσεις:
α) ο νομικός χαρακτηρισμός των μεμονωμένων σταδίων από τα οποία αποτελείται μια διευθέτηση είναι ασυμβίβαστος με τη νομική υπόσταση της διευθέτησης στο σύνολό της,
β) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων εφαρμόζεται κατά τρόπο που δεν συνάδει με μια συνήθη επιχειρηματική συμπεριφορά,
γ) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων περιλαμβάνει στοιχεία που έχουν ως αποτέλεσμα την αλληλοαντιστάθμιση ή την αλληλοακύρωσή τους,
δ) η σύναψη συναλλαγών είναι κυκλικού χαρακτήρα,
ε) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων οδηγεί σε σημαντικό φορολογικό πλεονέκτημα αλλά αυτό δεν αντανακλάται στους επιχειρηματικούς κινδύνους, τους οποίους αναλαμβάνει ο φορολογούμενος, ή στις ταμειακές ροές του,
στ) το αναμενόμενο περιθώριο κέρδους πριν από τον φόρο είναι σημαντικό σε σύγκριση με το ύψος του αναμενόμενου φορολογικού πλεονεκτήματος.
- Όταν, κατ’ εφαρμογή της παρ. 1, διευθετήσεις ή σειρά διευθετήσεων κρίνονται μη γνήσιες, τότε η φορολογική υποχρέωση, συμπεριλαμβανομένων σχετικών κυρώσεων, υπολογίζεται βάσει των διατάξεων που θα τύγχαναν εφαρμογής εν απουσία της εν λόγω διευθέτησης.
Η (Ερμηνευτική) Εγκύκλιος 2167/2019 της ΑΑΔΕ
Στο πεδίο της εσωτερική έννομης τάξης, περιλαμβάνεται και η Εγκύκλιος 2167 /13-09-2019 της ΑΑΔΕ η οποία, ερμηνεύοντας την παραπάνω Οδηγία και την ενσωμάτωσή της, ορίζει ότι “Με τις νέες διατάξεις διατηρείται η συστηματική ένταξη της διάταξης του άρθρου 38 στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, προς τον σκοπό της γενικής εφαρμογής της σε όλους τους φόρους που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κ.Φ.Δ., δεδομένου ότι ο σκοπός της Οδηγίας 1164/2016/ΕΕ (σχετική η παράγραφος 3 του Προοιμίου αυτής) είναι η θέσπιση ενός ελάχιστου επιπέδου προστασίας στο εθνικό δίκαιο και επομένως τα κράτη – μέλη έχουν τη δυνατότητα αυστηρότερων ή και ευρύτερων ρυθμίσεων”.
Ερμηνεία 1ης παραγράφου
Ειδικότερα, για την παράγραφο 1 του άρθρου 38, η ΑΑΔΕ διευκρινίζει ότι για να λάβει χώρα το γεγονός αυτό (μη λήψη υπόψη τεχνητής διευθέτησης) προϋποθέτει τη συνολική ανάλυση και αξιολόγηση της διευθέτησης ή σειράς διευθετήσεων από τη Φορολογική Διοίκηση, η οποία φέρει και το σχετικό βάρος της απόδειξης, υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας.
Επίσης, όσον αφορά την έννοια των όρων «τεχνητές (artificial) διευθετήσεις», η οποία περιλαμβανόταν στις διατάξεις της πρώτης παραγράφου του άρθρου 38 του ΚΦΔ όπως ίσχυε από 1.1.2014 έως και 31.12.2018 (ακολουθώντας το κείμενο της Σύστασης της Ε.Ε. 2012/772/ΕΕ, η οποία υιοθέτησε τη νομολογία του ΔΕΕ (π.χ. Απόφαση ΔΕΕ Cadbury Schweppes C-196/04) και «μη γνήσιες (not-genuine) διευθετήσεις», η οποία ακολουθείται από την Οδηγία 1164/2016/ΕΕ και καθώς και από το άρθρο 38 του ΚΦΔ όπως ισχύει από 1.1.2019 και μετά (ορολογία η οποία τέθηκε για πρώτη φορά, με τις διατάξεις της Οδηγίας 2015/121/ΕΕ σχετικά με την υιοθέτηση γενικού κανόνα απαγόρευσης των καταχρήσεων όσον αφορά την Οδηγία Μητρικών – Θυγατρικών (2011/96/ΕΕ), το περιεχόμενο των διατάξεων της οποίας έχει ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας δίκαιο με τις διατάξεις της παραγράφου 41 του άρθρου 72 του ν. 4172/2013), επισημαίνεται ότι για ερμηνευτικούς σκοπούς οι δύο όροι θεωρούνται ταυτόσημοι.
Ερμηνεία 2ης παραγράφου
Για την 2η παράγραφο, σημειώνεται ότι η εφαρμογή του γενικού κανόνα απαγόρευσης των καταχρήσεων καταλαμβάνει διευθετήσεις που πραγματοποιούνται τόσο στην ημεδαπή όσο και διασυνοριακά, τόσο εντός όσο και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διευκρινίζεται επίσης ότι ο τύπος της συναλλαγής, δράσης, πράξης, συμφωνίας, κ.λπ., δηλαδή το γεγονός εάν αυτή είναι γραπτή ή προφορική, δεν επηρεάζει τον χαρακτηρισμό της ως τεχνητής διευθέτησης, εφόσον διαπιστώνεται αντικειμενικά ότι υπάρχει.
Ερμηνεία 3ης παραγράφου
Για την παράγραφο 3 του άρθρου 38 του Κ.Φ.Δ. ορίζεται ότι η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων είναι μη γνήσια στον βαθμό που δεν τίθεται σε εφαρμογή για βάσιμους εμπορικούς λόγους που απηχούν την οικονομική πραγματικότητα.
Περαιτέρω, προκειμένου για τον καθορισμό του γνήσιου ή μη χαρακτήρα μιας διευθέτησης ή σειράς διευθετήσεων, η Φορολογική Διοίκηση εξετάζει αν αυτές αφορούν μία ή περισσότερες από τις εξής, ενδεικτικώς απαριθμούμενες, καταστάσεις όπως αυτές περιγράφονται στο κείμενο της Σύστασης της Ε.Ε. 2012/772/ΕΕ
Παραδείγματα περιπτώσεων τεχνητών διευθετήσεων:
– όταν ο νομικός χαρακτηρισμός των μεμονωμένων σταδίων από τα οποία αποτελείται μια διευθέτηση είναι ασυμβίβαστος με τη νομική υπόσταση της διευθέτησης στο σύνολό της:
Αυτό αφορά στην περίπτωση που υπάρχει πλήρης εικόνα της σειράς διευθετήσεων προκειμένου να επιτευχθεί ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός της συναλλαγής. Για παράδειγμα, αν μελετηθούν μεμονωμένα ορισμένες συναλλαγές μπορεί να εμφανίζονται ως ίδια κεφάλαια, ενώ αν εξεταστεί ένας αριθμός αλληλένδετων συναλλαγών τελικά χαρακτηρίζονται ως χρέος. Εν προκειμένω τα μεμονωμένα στάδια είναι ασυμβίβαστα με τη νομική υπόσταση του συνόλου.
– όταν η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων εφαρμόζεται κατά τρόπο που δεν συνάδει με μια συνήθη επιχειρηματική συμπεριφορά:
Για παράδειγμα, προκειμένου για τη χρηματοδότηση εταιρείας εγκατεστημένη στη Χώρα Α από εταιρεία στη χώρα Β παρεμβάλλεται τρίτη εταιρεία (conduit company) στη χώρα Γ, ώστε να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκότερες διατάξεις της ΣΑΔΦ μεταξύ Β και Γ (treaty shopping) (π.χ. μειωμένος ή και μηδενικός συντελεστής παρακράτησης επί του εισοδήματος των καταβαλλόμενων τόκων (back-to-back loan).
– όταν το αναμενόμενο περιθώριο κέρδους πριν από τον φόρο είναι σημαντικό σε σύγκριση με το ύψος του αναμενόμενου φορολογικού πλεονεκτήματος:
Για παράδειγμα, τα σχήματα που επωφελούνται από επιστροφές ή πιστώσεις φόρου ή από κανόνες οριοθέτησης (ringfencing rules), που αφήνουν αφορολόγητο το εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης των εταιρειών που εμπλέκονται σε διεθνείς συναλλαγές.
Συμβάσεις Αποφυγής Διπλής Φορολογίας
Τέλος, επισημαίνεται από την ΑΑΔΕ, ότι ως προς την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 38 του ν.4174/2013 σε σχέση με τις Συμβάσεις Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ), με την αιτιολογική έκθεση του ν. 4607/2019 διευκρινίσθηκε ότι εάν σε ΣΑΔΦ περιέχονται ειδικές διατάξεις κατά της φοροαποφυγής (π.χ. Principle Purpose Test), τότε, εφόσον ο σκοπός της μη γνήσιας διευθέτησης είναι η απόκτηση πλεονεκτήματος που παρέχεται από την οικεία ΣΑΔΦ, οι διατάξεις αυτές υπερισχύουν σε κάθε περίπτωση του άρθρου 38 του Κ.Φ.Δ. και εφαρμόζονται αποκλειστικά.
Σε κάθε άλλη περίπτωση τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 38 Κ.Φ.Δ. και εφόσον διαπιστωθεί ότι μια διευθέτηση έχει ως κύριο ή έναν από τους κύριους σκοπούς την απόκτηση φορολογικού πλεονεκτήματος, τότε δεν χορηγούνται τα ευεργετήματα των ΣΑΔΦ.
Νομολογία ΔΕΕ
Αρχικά, με την υπόθεση (C-270/83) το ΔΕΕ έκρινε (σκ. 25) ότι “δεν μπορεί να γίνει επίκληση του κινδύνου φοροδιαφυγής” προκειμένου μια χώρα να εισάγει εθνικούς περιορισμούς. Έτσι ουσιαστικά απαγόρευε στις εθνικές κυβερνήσεις την εισαγωγή ρυθμίσεων περί τεχνητής διευθέτησης.
Ωστόσο, υπήρξε μεταγενέστερη μεταστροφή της νομολογίας με μια σειρά αποφάσεων, όπως:
- Leur – Bloem (C-28/95) περί συγχώνευσης με ανταλλαγές μετοχών.
- Απόφαση ΔΕΕ Imperial Chemical Industries (ICI) (C-264/96) περί μη αναγνώριση ζημιών θυγατρικής.
- Απόφαση ΔΕΕ W & Y (C-436/00) για την φορολογική αντιμετώπιση διασυνοριακής μεταβίβασης μετοχών με ζημία και χωρίς το ευεργέτημα της αναβολής του φόρου υπεραξίας.
- Απόφαση ΔΕΕ Halifax plc (C-255/2002) περί της διασυνοριακής έκπτωσης ΦΠΑ.
- Απόφαση ΔΕΕ Lasteyrie du Saillant (C-9/02) περί της φορολόγησης υπεραξιών σε μεταφορά φορολογικής κατοικίας.
- Απόφαση ΔΕΕ Marks & Spenser (C-446/2003) περί της έκπτωσης ζημιών αλλοδαπών θυγατρικών εταιρειών.
- Hans Marcus Kafoed (C-321/2005) περί ανταλλαγής μεριδίων.
- Modehuis Zwijnenburg BV (C-352/2008) για την επιστροφή φόρου λόγω συγχώνευσης.
- Foggia (C-126/2010) περί μεταφοράς ζημιών, λόγω συγχώνευσης εταιριών του αυτού ομίλου.
Με τον τρόπο αυτό, το ΔΕΕ εισήγαγε στην έννομη σφαίρα την έννοια της τεχνητής διευθέτησης και αναγνωρίστηκε στις εθνικές αρχές το δικαίωμα να λαμβάνουν μέτρα για τον περιορισμό της. Ο περιορισμός στις εθνικές αρχές, ως προς την έκταση του δικαιώματος να χαρακτηρίσουν μια συναλλαγή ως τεχνητή διευθέτηση, εξειδικεύτηκε από το ΔΕΕ με τις αποφάσεις:
- Cadbury Schweppes (C-196/04) όπου νομολογήθηκε ότι εθνικό μέτρο που περιορίζει ελευθερία εγκατάστασης μπορεί να δικαιολογείται αν αυτό αφορά “καθαρά επίπλαστες καταστάσεις” και, πάντοτε σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (μόνο όταν η ρήτρα συνιστά πρόσφορο και αναγκαίο μέτρο).
- Glaxo Wellcome (C-182/2008) όπου νομολογήθηκε ότι η εθνική ρήτρα δεν δύναται να ξεπερνά το αναγκαίο μέτρο για την διατήρηση της ισόρροπης κατανομής φορολογικής εξουσίας μεταξύ κρατών μελών και την πρόληψη αμιγώς μεθοδεύσεων, άσχετων προς την οικονομική πραγματικότητα, οι οποίες σκοπούν αποκλειστικά στην παροχή αδικαιολογήτου φορολογικού πλεονεκτήματος.
Τέλος, έχει παγίως νομολογηθεί ότι το φορολογικό πλεονέκτημα δεν συνιστά αυτό καθεαυτό τεχνητή διευθέτηση, εκτός αν δεν υφίσταται λογική επεξήγηση ή λείπει οικονομική πραγματική δραστηριότητα.
Αποφάσεις ΔΕΔ – Περιπτωσιολογία
Αρχικά, στην παραπάνω εγκύκλιο της ΑΑΔΕ, αναφέρονται περιπτώσεις που έχουν κριθεί νομολογιακά, από το ΔΕΕ, ότι δεν συνιστούν, χωρίς την εξέταση και άλλων δεδομένων της υπόθεσης, τεχνητές διευθετήσεις με σκοπό την φοροαποφυγή:
- Η δημιουργία δευτερεύουσας εγκατάστασης σε άλλο κράτος μέλος, είτε με τη μορφή γραφείου, υποκαταστήματος κ.λπ. ή με τη μορφή θυγατρικής εταιρείας δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Imperial Chemical Industries (ICI) οπ.π),
- Το γεγονός ότι οι δραστηριότητες της δευτερεύουσας εγκατάστασης στο άλλο κράτος μέλος (κράτος υποδοχής) είναι δραστηριότητες που θα μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος ο φορολογούμενος στο κράτος κατοικίας του δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Cadbury Schweppes οπ.π),
- Το γεγονός ότι η εταιρεία έχει συσταθεί σε κράτος μέλος με αποκλειστικό σκοπό να επωφεληθεί από μια ευνοϊκότερη νομοθεσία που ισχύει στο άλλο κράτος μέλος δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Cadbury Schweppes οπ.π),
- Το γεγονός της ύπαρξης χαμηλότερης φορολογίας σε άλλο κράτος μέλος δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Eurowings Luftverkehr C-294/97),
- Ο σκοπός της μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (ομοίως),
- Η ύπαρξη ενός ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος σε άλλο κράτος μέλος δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Cadbury Schweppes οπ.π.),
- Η χορήγηση κρατικών ενισχύσεων στο άλλο κράτος μέλος, ακόμα και αν οι κρατικές ενισχύσεις δεν είναι συμβατές με τη Συνθήκη δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Cadbury Schweppes οπ.π),
- Η μεταφορά της έδρας ή της κατοικίας του φορολογούμενου σε άλλο κράτος μέλος δεν συνιστά δίχως άλλο τεχνητή διευθέτηση (Απόφαση ΔΕΕ Lasteyrie du Saillant οπ.π).
Περαιτέρω, ενδεικτικά οι αποφάσεις της ΔΕΔ σχετικές με την έννοια της τεχνητής διευθέτησης είναι οι εξής:
Απόφαση ΔΕΔ 3167/2022 (Αθήνα)
Η ίδρυση της βουλγαρικής εταιρείας και η τιμολόγηση μέσω αυτής, συνιστά μη γνήσια άρα τεχνητή διευθέτηση, η οποία δεν έγινε για εμπορικούς λόγους αλλά μόνο για την απόκτηση σημαντικού φορολογικού πλεονεκτήματος που ματαιώνει το αντικείμενο των εφαρμοστέων φορολογικών διατάξεων και οδηγεί σε φοροαποφυγή.
Απόφαση ΔΕΔ 4120/2021 & 4121/2021 (Αθήνα)
Η αναδρομική τροποποίηση οικονομικών καταστάσεων, όσον αφορά στη διανομή υπολοίπου κερδών, προκειμένου τα ποσά που είχαν εισπράξει ως μερίσματα και είχαν νομίμως υπαχθεί σε παρακράτηση φόρου, να χαρακτηριστούν ως επιστροφή κεφαλαίου, γεγονός το οποίο δεν υπόκειται σε φορολόγηση, συνιστά τεχνητή διευθέτηση.
Απόφασης ΔΕΔ 1356/2020 & 1357/2020 (Αθήνα)
Μείωση κεφαλαίου σε συνδυασμό με προγενέστερες και μεταγενέστερες μεταβολές στα ίδια κεφάλαια της επιχείρησης αποτελεί διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων. Ειδικότερα, μειώσεις μετοχικού κεφαλαίου τις οποίες ακολουθούν αυξήσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα την αλληλοαντιστάθμιση ή την αλληλοακύρωσή τους, αποτελούν τεχνητή διευθέτηση.
Η ανωτέρω απόφαση έκρινε επίσης πως:
- Η «διευθέτηση» απαιτείται να είναι θετική ενέργεια (και όχι παράλειψη) – Ο έλεγχος νομιμοποιείται μόνο να αγνοήσει τη διευθέτηση και όχι να διαπλάσει κατά την κρίση του τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, υπάγοντας την απόληψη των συγκεκριμένων κεφαλαίων, σε φόρο εισοδήματος, ως μέρισμα. Με βάση την Αρχή της νομιμότητας η Διοίκηση δεσμεύεται από το γράμμα του νόμου και δεν δύναται να υπερβαίνει στο ρυθμιστικό πεδίο αυτού και
- δεν συνιστά, χωρίς την εξέταση και άλλων δεδομένων της υπόθεσης, τεχνητές διευθετήσεις με σκοπό την φοροαποφυγή, οι πράξεις που έχουν σκοπό τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης.
Απόφαση ΔΕΔ 2631/2019 (Θεσσαλονίκη)
Η μεταφορά φορολογητέας ύλης (εν προκειμένω με υποτιμολογημένες μεταβιβάσεις δικαιωμάτων), από ατομική επιχείρηση σε συνδεδεμένη εταιρεία, με σκοπό τη φορολόγηση αυτής με χαμηλότερο μεσοσταθμικό συντελεστή φόρου, συνιστά τεχνητή διευθέτηση.
Το Δικηγορικό μας Γραφείο, για περισσότερα από 15 χρόνια εξειδικεύεται στο Εταιρικό και Εμπορικό Δίκαιο. Επικοινωνήστε μαζί μας για σας καθοδηγήσουμε και να σας συμβουλεύσουμε σε κάθε θέμα σχετικά με την τεχνητή διευθέτηση.