Με την πρόσφατη απόφαση 320/2023 το ΜονΠρΘηβών (δικάζοντας ως εφετείο) αποφάσισε ότι οι αξιώσεις της ΔΕΗ από ανεξόφλητα τιμολόγια παροχής ηλεκτρικού ρεύματος υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή, η οποία συμπαρασύρει και τις παρεπόμενες αξιώσεις επί τον τόκων.
Η απόφαση αυτή, προφανώς επεκτείνεται και στους λοιπούς παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας που δραστηριοποιούνται στην χώρα.
Ιστορικό
Με συμβόλαιο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος για επαγγελματική χρήση η ΔΕΗ ανέλαβε, ως «Προμηθευτής», την υποχρέωση να ηλεκτροδοτήσει ακίνητό της με «εναλλασσόμενο ρεύμα 50 περιόδων τριφασικό, τάσεως 181 βολτ, ισχύος περίπου 15 KVA», η εναγόμενη δε ως «Καταναλωτής» να καταβάλλει την αξία του καταναλωμένου ηλεκτρικού ρεύματος, σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου.
Στα πλαίσια της υποχρέωσης αυτής η ΔΕΗ παρέσχε στην εναγομένη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος με τιμολόγιο Γ21 επαγγελματικό.
Ωστόσο παρά το γεγονός ότι η εναγομένη έκανε χρήση του παρεχόμενου ηλεκτρικού ρεύματος στις εγκαταστάσεις της, έπαυσε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και δεν κατέβαλε στην ΔΕΗ, ως όφειλε, τα συνολικά ποσά των λογαριασμών που εξέδιδε και της απέστελλε και αφορούσαν τη χρονική περίοδο από 21-11-2013 έως 25-05-2015.
Ο τελευταίος λογαριασμός εκδόθηκε στις 29-04-2015, με λήξη προθεσμίας πληρωμής στις 25-05-2015, με συνολικό ποσό πληρωμής 6.679,84 ευρώ, μετά την αφαίρεση της προκαταβολής ποσού τριακοσίων (300) ευρώ που είχε καταβάλει η εναγομένη και των χρεώσεων ΔΤ, ΔΦ, ΤΑΠ και ΕΡΤ, το οποίο μέχρι σήμερα οφείλεται στην ΔΕΗ.
Η εκπλήρωση της παροχής από την εναγόμενη είχε συμφωνηθεί με τη σύμβαση σε ορισμένη (δήλη) ημέρα, η οποία συμπίπτει με την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας πληρωμής εκάστου λογαριασμού της ΔΕΗ, η οποία έγκαιρα σχετικώς ειδοποιείτο, με τη παρέλευση δε της ημερομηνίας αυτής κατέστη υπερήμερη.
Νομική Θεμελίωση
Η υπό κρίση αγωγή παραδεκτώς εισήχθη κατά την τακτική διαδικασία, η δε αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη κατά την κύρια βάση της στις διατάξεις των άρθρων 341, 346, 361, 513 επ., 947 παρ. 2 ΑΚ, 907, 908 παρ. 1 και 176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ και ως προς την επικουρική της βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού, στις διατάξεις των άρθρων 3, 174, 180, 346, 904 παρ. 1 Α.Κ, πλην του αιτήματος καταβολής τόκων από την 25-05-2015, άλλως από την επίδοση της αγωγής και εφεξής επί του ποσού των αιτουμένων τόκων ύψους 358,65 ευρώ.
Τούτο διότι για τη γένεση της αξιώσεως για τόκους τόκων δεν αρκεί κατά το ουσιαστικό δίκαιο η άσκηση της κύριας αγωγής για τη νομιμότοκη καταβολή του οφειλόμενου κεφαλαίου, όπως αρκεί, κατ’ άρθρ. 346 Α.Κ., η άσκηση της αγωγής αυτής για τη γένεση τόκων επί του κεφαλαίου αυτού (η απαίτηση για τους οποίους είναι παρεπόμενη του κεφαλαίου, που ζητείται με την αγωγή) αλλά απαιτείται, εάν δεν υπάρχει συμφωνία περί ανατοκισμού, η άσκηση ξεχωριστής αγωγής για τους τόκους τόκων, αφού το αίτημα καταβολής τόκων επί του ποσού των καθυστερούμενων τόκων δεν θεωρείται παρεπόμενο της κύριας απαιτήσεως (ΑΠ 1403/2013).
Η ένδικη αξίωση της ενάγουσας ΔΕΗ για την καταβολή του τιμήματος της παρεχόμενης από αυτήν στην εναγομένη ηλεκτρικής ενέργειας και εκτελέσεως της μεταξύ τους καταρτισθείσας συμβάσεως παροχής ηλεκτρικού ρεύματος αποτελεί σύμβαση πωλήσεως.
Γεννήθηκε κατά το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως 25-05-2015, αφού κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα επήλθε το δικαιοπρακτικό γεγονός της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, από το οποίο πηγάζει η ένδικη απαίτηση, ήταν δε δυνατή και η δικαστική επιδίωξη της αντίστοιχης απαιτήσεως του τιμήματος, που αναλογούσε στη μηνιαία καταναλισκόμενη εκ μέρους της εναγομένης ηλεκτρική ενέργεια, εφόσον η ΔΕΗ δεν επικαλείται νομικούς λόγους που την εμπόδιζαν να επιδιώξει δικαστικώς το αντίστοιχο τίμημα.
Άλλωστε οι ένδικες αξιώσεις είναι περιοδικώς καταβλητέες (επαναλαμβανόμενες παροχές), διαφόρου μεν κάθε φορά ύψους, αλλά σαφώς καθορισμένου εκ των προτέρων περιεχομένου, οι οποίες δεν διατελούν ως προς τη γένεση και ύπαρξή τους υπό αίρεση, αλλά παράγονται διά μόνης της παρόδου του αναγκαίου χρόνου (κατά τη βούληση των συμβαλλομένων).
Συνεπώς, η παραγραφή της αξιώσεως για καταβολή του τιμήματος της καταναλισκομένης από την εναγόμενη ηλεκτρικής ενέργειας κατά τη διάρκεια του έτους 2013, άρχισε από το τέλος του οικονομικού έτους 2013 (ήτοι από 1-01-2014) και μέχρι την άσκηση της υπό κρίση αγωγής, παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας και επομένως η ένδικη αξίωση της ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 μέχρι 31-12-2013 έχει υποκύψει στην προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 250 § 1 ΑΚ πενταετή παραγραφή.
Επίσης, η παραγραφή της ένδικης αξιώσεως που αναφέρεται στο έτος 2014, συνολικού ποσού 6.184,67 ευρώ, άρχισε να τρέχει από 1-01-2015 και έως την άσκηση της υπό κρίση αγωγής (3-09-2020), παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας, οπότε η ένδικη αξίωση για το έτος 2014 υπέκυψε στην ως άνω πενταετή παραγραφή.
Διακοπή Της Παραγραφής
Ο ισχυρισμός δε της ΔΕΗ, που στοιχειοθετεί την αντένσταση της διακοπής της παραγραφής, ότι δηλαδή με την αποστολή του από 25-11-2019 εξωδίκου, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου καλείτο η εναγομένη να καταβάλει το σύνολο των ανεξόφλητων λογαριασμών, αναγνωρίσθηκε η εκζητούμενη στο σύνολό της οφειλή (εκ μέρους της), αφού αυτή δεν εναντιώθηκε, ούτε αμφισβήτησε τα οφειλόμενα ποσά και συνεπώς χώρησε διακοπτικό της παραγραφής γεγονός, τυγχάνει απορριπτέος, αφού σε καμία περίπτωση από τη σιωπή της εναγομένης δεν μπορεί να συναχθεί αναγνώριση της οφειλής.
Ούτε πάλι ευσταθεί ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι το χρονικό σημείο εκκίνησης της παραγραφής μετατοπίζεται στην ημερομηνία έκδοσης του εκκαθαριστικού «τελικού» λογαριασμού, ήτοι την 29η-04-2015, αφού σύμφωνα με τον υπ’ αριθ. 4 όρο του από 14-05-2010 συμβολαίου παροχής ρεύματος, που έγινε αμοιβαίως αποδεκτό από τους διαδίκους: «Ο καταναλωτής είναι υποχρεωμένος με την παρουσίαση του σχετικού λογαριασμού να καταβάλλει στον Προμηθευτή το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στο ρεύμα που του προσφέρθηκε ή του χορηγήθηκε με βάση το Συμβόλαιο αυτό».
Τα ανεξόφλητα δηλαδή τιμολόγια παροχής ρεύματος έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα άμα τη λήψη τους από την εναγομένη και καμία επιρροή δεν ασκεί το γεγονός της αποστολής συγκεντρωτικού λογαριασμού.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αξίωση της ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως 31-12-2014 υπέκυψε στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 250§1 ΑΚ και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί κατ’ ουσίαν η αγωγή ως προς το ανωτέρω ποσό των 6.577,82 ευρώ, γενομένης δεκτής και από ουσιαστική άποψη της σχετικής ανατρεπτικής ένστασης παραγραφής που παραδεκτά προέβαλε η εναγομένη.
Το συνολικό ποσό δε των 102,02 ευρώ, που αιτείται επιπλέον η ΔΕΗ, αφορά σε τόκους υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από 23-01-2015 έως 23-03-2015 επί του κεφαλαίου, το οποίο έχει, κατά τα ως άνω εκτεθέντα, παραγραφεί, σύμφωνα δε με τα οριζόμενα στο άρθρο 274 ΑΚ. Τούτο διότι όταν παραγραφεί η κύρια αξίωση συμπαραγράφονται και οι παρεπόμενες από αυτήν αξιώσεις, και αν ακόμα δεν συμπληρώθηκε η παραγραφή που ισχύει για αυτές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η αξίωση περί τόκων, κι επομένως το σχετικό κονδύλιο έχει παραγραφεί και θα πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο.
Το Διατακτικό Της Απόφασης
Κατόπιν των ανωτέρω, θα πρέπει η υπό κρίση αγωγή της ΔΕΗ να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη κατά την κύρια βάση της, αλλά και ως προς την επικουρική του αδικαιολόγητου πλουτισμού, καθώς η παραγραφή της κύριας αξίωσης αποτελεί νόμιμη αιτία πλουτισμού.
Το Δικηγορικό μας Γραφείο, για περισσότερα από 15 χρόνια εξειδικεύεται στο Εταιρικό και Εμπορικό Δίκαιο. Επικοινωνήστε μαζί μας για σας καθοδηγήσουμε και να σας συμβουλεύσουμε σε κάθε θέμα σχετικά με τις παραγραφες αξιώσεων.